Door de steeds stijgende bevolkingsdichtheid, prijzen, vraag naar woonruimte en de massale trek naar de ‘grote’ steden spelen er veel factoren die je in je leven en leefruimte steeds meer gaat tegenkomen. Maar hoe kan je hier slim mee omgaan?
Iedereen kan zich wel inleven in de zoektocht naar woonruimte. Ik persoonlijk had daar veel moeite mee toen ik net ging wonen in de grote stad. Zo had ik natuurlijk het liefst een slaapkamer, woonkamer, keuken en badkamer. In theorie was het allemaal veel romantischer gedacht dan in praktijk. Zo waren mijn financiële middelen helaas kleiner dan mijn dromen. Na een tijdje moest ik dan toch settelen voor een kamer van 12m2. De badkamer en keuken moest ik delen dus ik had wel de volle 12m2 als mijn slaap- en woonkamer.
Less is more
Het was toch minder woonruimte dan ik in eerste instantie wou, maar ik heb er toch mijn hele studentenleven gewoond. Dat komt vooral door het juiste gebruik van de ruimte. Vooral met het juiste meubilair kom je heel ver. Daarom wou ik even ingaan op mijn steun en toeverlaat tijdens mijn studententijd, namelijk mijn (voormalige) hoogslaper.
Most valuable meubel
Mijn hoogslaper was niet zomaar één, het was namelijk een hoogslaper met bureau. Hiermee kon ik dus mijn academische prestaties en mijn slaap combineren en nog steeds genoeg ruimte overhouden voor extra comfort en leefruimte. Daardoor had ik nooit het gevoel dat ik meer ruimte nodig had en had ik ook genoeg ruimte. Mijn studententijd ging helaas snel voorbij en met pijn in mijn hart heb ik afscheid moeten nemen van mijn hoogslaper. Gelukkig kon ik mijn hoogslaper doorgeven aan een nieuwe generatie studenten en iemand anders er blij mee maken. Zo heb ik er wel mooie tijden mee beleefd. Van urenlange bestijgingen nadat ik weer eens in een doordeweekse dag teveel in het glaasje had gekeken, tot rustige avonden waar ik met me neus urenlang in de boeken zat om toch net dat 6je te halen.
Een laatste bedank
Dus daarom een laatste ode aan mijn hoogslaper, want het is uit het hoog maar nog niet uit het hart…